Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑΣ C (HCV)

Ο ιός της ηπατίτιδας C (HCV)

Κυρίως θεωρούμενη ασθένεια του συκωτιού, η Ηπατίτιδα C [το ήπαρ (-τος) = συκώτι] συνδέεται με τον ιό HCV – που αντιστοιχεί στα αρχικά των αγγλικών λέξεων Hepatitis C Virus (μτφ. Ιός της Ηπατίτιδας C). Ο ιός της ηπατίτιδας C, είναι ένας RNA ιός, που πολλαπλασιάζεται ¨διαιρούμενος¨ με τη βοήθεια ενός ενζύμου πολυμεράσης, το οποίο δεν έχει την ικανότητα να παράγει ακριβή αντίγραφα του γονιδιώματος του ιού, κάτι που ίσως μπορεί να εξηγήσει την ποικιλομορφία του και την αδυναμία παραγωγής εμβολίου.

Έξι κατεξοχήν γονότυποι HCV και πολλές υποκατηγορίες αυτών έχουν εντοπιστεί έως σήμερα. Οι μοριακές διαφορές μεταξύ των γονοτύπων είναι σχετικά μεγάλες, με μια διαφορά τουλάχιστον 30% σε επίπεδο νουκλεοτιδίων. Ο συχνότερος γονότυπος HCV παγκοσμίως είναι ο 1, ο οποίος αντιπροσωπεύει το 40-80% του συνόλου των στελεχών. Οι γονότυποι 2 και 3 βρίσκονται επίσης σε παγκόσμιο επίπεδο και αντιπροσωπεύουν μια σημαντική μειονότητα των λοιμώξεων HCV. Οι γονότυποι 1, ιδιαίτερα 1β, δεν ανταποκρίνονται στη θεραπεία. Επίσης ο γονότυπος 1 μπορεί να σχετίζεται με πιο σοβαρή ηπατική νόσο και με υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ). Περισσότερες πιθανότητες για ανταπόκριση στη θεραπεία έχουν οι γονότυποι 2 και 3. Η Ηπατίτιδα C συνδέεται με το 75% των κρουσμάτων όλων των τύπων της Ηπατίτιδας, εξ ου και αποτελεί τον πιο διαδεδομένο τύπο της. Μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στο ήπαρ και να οδηγήσει ακόμη και σε θάνατο.

Συχνότητα εμφάνισης στο γενικό πληθυσμό

Ο ιός της Ηπατίτιδας C ανακαλύφθηκε μόλις το 1989 και αποτελεί, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους ιούς της Ηπατίτιδας, τον δυσκολότερο αντίπαλο του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπου. Ως αποτέλεσμα, μεγάλο ποσοστό των ασθενών, που φέρουν τον ιό – περίπου 80-90% των περιπτώσεων – νοσούν χρονίως από την ασθένεια με βασική επίπτωση την κίρρωση του ήπατος (εκφυλισμός των ιστών του συκωτιού) και δη την αναστολή της λειτουργίας του ήπατος.

Η διεθνής βιβλιογραφία αναφέρει, ότι περί το 60% των κρουσμάτων Ηπατίτιδας C προέρχεται από χρήση τοξικών ουσιών. Μέχρι προσφάτως, παγκοσμίως, στις ανεπτυγμένες χώρες, οι μεταγγίσεις αίματος ευθύνονταν για το 10% των κρουσμάτων Ηπατίτιδας C, ποσοστό που βρίσκεται υπό συνεχή μείωση μετά την ανακάλυψη του ιού της Ηπατίτιδας C. Σημειωτέον, ότι πριν το 1990 δε γίνονται τεστ για τον ιό της Ηπατίτιδας C στις μονάδες αίματος, που εισέρχονταν στις τράπεζες των Νοσοκομείων. Στις μέρες μας, η πιθανότητα μόλυνσης με τον ιό της Ηπατίτιδας C μετά από μετάγγιση αίματος είναι αμελητέα και στην πράξη αποδίδεται σε λάθος κατά την εξέταση των δειγμάτων αίματος.

Σήμερα, υπολογίζεται, ότι υπάρχουν περίπου 4-5 εκατομμύρια κρούσματα Ηπατίτιδας C μόνο στην Αμερική και περίπου 200 εκατομμύρια παγκοσμίως! Το γεγονός αυτό καθιστά τον ιό της Ηπατίτιδας έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Θεωρείται δε, ο ιός που προκαλεί την Ηπατίτιδα C, μία από τις μάστιγες για τον αιώνα που διανύουμε, ακόμα μεγαλύτερη και από τον ιό HIV, που προκαλεί το AIDS.

Στην Ελλάδα, βάσει των σχετικών ερευνών, ο αριθμός των κρουσμάτων υπολογίζεται περίπου σε 100.000 άτομα που έχουν μολυνθεί από τον ιό της ηπατίτιδας C. Τα τελευταία χρόνια καταγράφονται περίπου 10.000-11.000 νέα κρούσματα και περίπου 400 θάνατοι ασθενών με Ηπατίτιδα C.

Χαρακτηριστικά – Συμπτώματα

Στη πρώιμη φάση της, η ασθένεια δεν επιφέρει εμφανή συμπτώματα στον οργανισμό-φορέα, εξ ου και συνήθως, όταν διαγιγνώσκεται έχει ήδη προκαλέσει σημαντικού βαθμού βλάβη στο ήπαρ του ασθενούς. Ο συνήθης κύκλος της ασθένειας, από τα πρώιμα στάδια έως την σημαντική καταστροφή του ήπατος, είναι περί τα 20-30 χρόνια.

Τα βασικά πρώτα συμπτώματα της πρώιμης φάσης, αν και με δυσκολία γίνονται αντιληπτά από το άτομο-φορέα του ιού της Ηπατίτιδας C – συνήθως χρόνια μετά τη μόλυνση του οργανισμού με τον ιό: κόπωση, ίκτερος μικρός πυρετός (δέκατα), πόνος στους μύες και τις αρθρώσεις, ναυτία, τάση προς εμετό, απώλεια όρεξης, απροσδιόριστος πόνος στους κοιλιακούς μύες και σπανιότερα διάρροια.

Σε αρκετές περιπτώσεις τα συμπτώματα της Ηπατίτιδας C παρερμηνεύονται ως συμπτώματα γρίπης, που έρχεται και παρέρχεται. Σε πιο προχωρημένα στάδια της ασθένειας, τα συμπτώματα γίνονται πιο εμφανή (και ανησυχητικά) με κύρια: το υποκίτρινο χρώμα δέρματος, το πρήξιμο στην κοιλιακή χώρα – λόγω παρακράτησης υγρών (που συνδέονται με ένδειξη σοβαρής βλάβης της λειτουργίας του ήπατος). Σοβαρός είναι ο κίνδυνος και της αναστολής των βασικών λειτουργιών του ασθενούς (κώμα).

Διάγνωση

Η Ηπατίτιδα C διαγιγνώσκεται με εξετάσεις αίματος (ανίχνευση τίτλων αντισωμάτων).

Θεραπεία – Αποκατάσταση

Έως σήμερα, δεν υπάρχει εμβόλιο για την Ηπατίτιδα C λόγω της συνεχούς μετάλλαξης του ιού. Δεν υπάρχουν ακόμη ενδείξεις, ότι βρισκόμαστε κοντά στην ανακάλυψη ενός εμβολίου πρόληψης ή θεραπείας για τον ιό της Ηπατίτιδας C. Ωστόσο, με κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, η εξέλιξη της ασθένειας αναστέλλεται – κυρίως με τον περιορισμό της βλάβης στο ήπαρ. Μερικοί από τους ασθενείς ενδέχεται να θεραπευτούν από τον ιό, παρό,τι δεν είναι γνωστό πώς ακριβώς δρα ενάντια στον ιό το ανοσοποιητικό σύστημα των ασθενών που αποθεραπεύονται.

Στην πράξη, η Ηπατίτιδα C αποτελεί μία ασθένεια με την οποία «μαθαίνει ο ασθενής και το οικείο περιβάλλον του να ζει». Εφόσον η αποθεραπεία δεν είναι αδύνατη, αφενός, και η μετάδοση της ασθένειας είναι σχετικώς δυνατή εξ αμελείας, αφετέρου, είναι απαραίτητη η ανάπτυξη συνειδητοποιημένης στάσης απέναντι στους κινδύνους, που ενυπάρχουν, και στην ρύθμιση και περιορισμό των επιπτώσεων από τη δράση του ιού στον οργανισμό.

Πρόληψη

Ο ιός μεταδίδεται άμεσα με πρόσμιξη αίματος ή γενετήσιων υγρών σε άμεση (ενδοφλέβια) ή έμμεση (επιδερμική) επαφή. Τρόποι μετάδοσης περιλαμβάνουν:

- διάτρηση δέρματος και τατουάζ

- κοινόχρηστα είδη προσωπικής υγιεινής (ξυριστικές μηχανές και λεπίδες ξυρίσματος, οδοντόβουρτσες, νυχοκόπτες)

- τραυματισμοί με αιμορραγία

- μη αποστειρωμένες βελόνες

- σεξουαλική επαφή

- μετάγγιση αίματος

Σε ό,τι αφορά την μετόδοση του ιού σε έμβρυα, ο κίνδυνος μετάδοσης είναι μεγαλύτερος κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου της κύησης – ο λόγος για τον χρόνο μόλυνσης της μητέρας – ή κατά τον τοκετό. Στην περίπτωση των βρεφών, όπως για τους ενηλίκους, δεν υπάρχει προληπτική ή θεραπευτική αγωγή για το έβρυο ή το νεογέννητο ως προς τον ιό της Ηπατίτιδας C.

http://www.testpap.com/sexoualikos_metadidomena_nosimata/iogeni_afrodisia_nosimata/1572/